برای آزادی، درست همین حالا

درست در زمانی که بر اثر جهت گیری های دائما اشتباه و مدیریت پر غلط حاکمان کشور، سالهاست که ما مردم ایران با مشکلات شدید اقتصادی و معیشتی دست به گریبانیم و نرخ بالای تورم در همه اجناس، اجاره های سنگین مسکن و خشکسالی های چندین ساله، بسیاری از ما را حتی برای تهیه نیازهای اساسی ای مانند آب، خوراک، پوشاک و مسکن به رنج انداخته است، درست در همین روزها عده زیادی از مردم در شهرهای مختلف کشور به خیابان آمده اند تا یادآوری کنند، «آزادی» هم یکی دیگر از نیازهای اولیه بشر و از حقوق مسلمی است که در این سالها از همه ما به ویژه از زنان ایرانی دریغ شده است. نیازی که به خاطر آن خود را حتی در مقابل خطر گلوله و باتوم و بازداشت پلیس قرار میدهند و شجاعانه فریاد میزنند: «زن زندگی آزادی»

 

قبلا عده ای میگفتند، موضوع اعتراض زنان به حجاب اجباری و مطالبه آزادی از سوی آنان یک حربه و دستاویز غیرمستقیم از سوی حاکمیت ایران است تا حواس مردم را از دیگر مشکلات و فسادهای کشور پرت کند. اگرچه بنده از ابتدا موافق این ایده نبودم ولی به فرض اگر این فرضیه را قبول هم بکنیم، اکنون همین موضوع آنقدر برای مردم مهم و حیاتی شده که چنین اعتراضات خیابانی گسترده ای را در شهرهای مختلف ایران رقم زده و اتفاقا کشته شدن و دستگیری های قبلی نه تنها مردم را نترسانده بلکه بی پروا تر کرده است. حالا دیگر آنجور فرضیه ها بیش از پیش رد میشود، چون مثل این است که کسی بخواهد برای پاک شدن لباس آلوده به خون آن را با ادرار بشوید!!!

 

به هرحال، آزادی حالا خودش به یکی از مهمترین مطالبات مردمی و بزنگاه های سرنوشت ساز برای حاکمان ایران تبدیل شده است. مطالبه ای همردیف با حقوق اساسی دیگر که تجربه کشورهای توسعه یافته جهان نشان میدهد، تحقق همه آن ها با هم نیز امکان پذیر است و نیازی نیست که مردم دست به اولویت بندی بین این حقوق بزنند.

 

اما رویه همیشگی حاکمان و رسانه های وابسته به حاکمیت ایران معمولا به این شکل بوده است که اینطور اعتراضات را ناشی از توطئه دشمنان خارجی دانسته که مردم ما را علیه شرایط گل و بلبل کشور تحریک کرده و به خیابان میکشانند! خب این با خودشان است که آیا باز هم بخواهند خود را فریب بدهند یا نه؟ ولی اعتراضات مردم، جدی است و همه شواهد نشان میدهد که نارضایتی ها مرتبا شدیدتر و تعداد ناراضیان بیشتر و فاصله اعتراض ها کمتر میشود. در همین زمینه بد نیست همه حاکمان فعلی ایران به این جمله معروف مانند یک زنگ خطر مهم توجه داشته باشند: «حکومت با کفر باقی میماند اما با ظلم نه!»