تمام قد به احترام فیلم «برادران لیلا»
تمام قد به احترام فیلم برادران لیلا می ایستم. نه به عنوان یک منتقد سینمایی که نیستم، نه به عنوان طرفدار متعصب کارگردان یا یکی از بازیگران فیلم و عوامل فیلم، که نیستم و حتی نه به عنوان یک فیلم بین حرفه ای که اون هم نیستم؛ بلکه فقط به عنوان یک شهروند ایرانی که واقعا احساس میکنم این فیلم به خوبی یکی از کلیدی ترین مشکلات جامعه ما رو به قول معروف با رسم شکل نشون داد و حرف های دل ما رو زد.
الان چند روز بعد از دیدن این فیلم چندین مقاله و نقد هم درباره اش خوندم. از تحلیل هایی بسیار مثبت تا بعضی نقدهای منفی که این کار رو به شعارزدگی ... متهم کرده بودن هر کدوم حرف هایی برای گفتن داشت. و هنوز به خاطر بعضی آشنایی زدایی ها و کلیشه شکنی ها و بعضی موقعیت ها و چالش هایی که سر راه لیلا به عنوان قهرمان اصلی فیلم قرار داشت، ذهنم درگیرش هست. مثلا به این فکر میکنم که آیا کشیده لیلا به صورت پیرمرد درست بود؟ و آیا لیلا حق داشت برای پول متعلق به پدر نقشه بکشه یا نه؟
نظر شخصی خودم اینه که اگر در محیط یک خانواده واقعی در نظر بگیریم، به رفتار لیلا هم نقدهایی وارده چون در نهایت اونم باید حق پدرش رو برای تصمیم درباره پول خودش حتی به غلط به رسمیت بشناسه و حتی به نیت خیرخواهانه هم حق نداره آزادی کس دیگه ای رو برای خرج کردن اموالش سلب کنه، چون این خودش یه دیکتاتوریه دیگه است. اما اگر خانواده بزرگتر یعنی کل یک کشور رو در نظر بگیریم، اونموقع دیگه پول و سرمایه یک ملت متعلق به همه است و هیچکس حق نداره سرمایه همه رو خودخواهانه در مسیر اشتباه خودش خرج کنه و لیلا در این موقعیت به یک قهرمان واقعی تبدیل میشه.
اما جذاب ترین بخشش برای من که حسابی دلم رو خنک کرد، رقصیدن دخترکان سفیدپوش، در اطراف جنازه پیرمرد زورگو، لجباز و خودخواهی بود که مهمترین و تقریبا تنها ویژگی رفتاریش در این فیلم آرزو و توهم بزرگی کردن بود و حاضر بود بچه هاش و خانواده اش رو برای رسیدن به این بزرگی پوشالی قربانی کنه و حتی نمیخواست حق انتخاب اسم نوه هاش رو به پدر و مادر اون بچه بده.خلاصه کلام، فیلم برادران لیلا به کارگردانی سعید روستایی رو دوست داشتم چون فشرده ای از ایران خودمون و دردهای خودمون رو در اون دیدم و می تونم بگم واقعا اثریه که فرزند زمان خودشه و نقش لیلا علاوه بر بازی خوب ترانه علیدوستی ، به خاطر خود ویژگی های کاراکتر و نقش تعیین کننده ای که قطعا چنین قهرمانانی در سرنوشت آینده ایران خواهند داشت، برام بسیار بسیار قابل احترام بود.
