پیاده دوی زیارت رونالدو در ایران
تصاویری از حضور کریستین رونالدو در ایران و سیل انبوه استقبال مردمی که پای پیاده دنبال اتوبوس حامل رونالدو می دویدن و از تپه های اطراف هتل رونالدو بالا می رفتن، این یکی دو روز در فضای مجازی خیلی پر بحث شده. بعضی ها به شدت این تصاویر رو باعث آبروریزی ایرانیان میدونن و بعضی های دیگه حق میدن و میگن رونالدو اینقدر معروف و محبوبه که هر جای دیگه دنیا هم بره مردم براش ذوق میکنن. هر چند قبلا به کشورهای دیگه که رفته به نظر میرسه مردم خیلی عادی تر و منظم تر ازش استقبال کردن ولی اینبار چون در ایران قراره بازی تیم النصر عربستان که رونالدو برای این تیم بازی میکنه با تیم پرسپولیس تهران در ورزشگاه خالی از تماشاگر باشه، مردم و علاقه مندان رونالدو چاره ای نداشتن جز اینکه اینطور خودجوش به سراغ استقبال از ستاره محبوبشون در وزرش فوتبال برن.
به هرحال این قطعا مسئولان کشور اگر کمی اهل مدیریت و برنامه ریزی بودن میشد این برنامه رو طوری مدیریت کرد که شأن مردممون بیشتر حفظ بشه و اونها بتونن در یک فضای از قبل پیش بینی شده و با شأن و منزلت کافی ستاره محبوبشون رو ملاقات کنن.
با اینحال الان هم خلق این صحنه ها برای من عجیب نیست. نمیدونم چرا بعضی ها اینقدر تعجب کردن. خب این پیاده روی ها و پیاده دوی ها و صف ایستادن ها و خونین و مالین کردن خود برای رسیدن به یک چیزی، دیگه جزء فرهنگ یک سری از مردم ایران ماست.
خب اینبارم نوبت پیاده دوی برای زیارت رونالدو بوده. تازه به نظر من اگر سر راه چند ایستگاه پذیرایی رایگان هم ایجاد میشد، جمعیت چندین برابر میشد و شاید مدت بیشتری هم طول میکشید.
والله شاید منم اگر فردا خبردار بشم بعضی هنرمندان یا شخصیت های مورد علاقه ام از جمله خوانندگانی مثل گوگوش و معین و لیلافروهر و ابی و ... دارن میان ایران، همینطوری برم برای دیدارشون توی صف انتظار بمونم یا بدوم و ساعت ها انتظار بکشم.
به هرحال هر کسی یه علاقه و دلبستگی هایی داره دیگه. ای کاش زمینه ای فراهم بشه که همه ما در کشور خودمون به آرزوها و علائقمون برسیم.
